جنگ بد است!

اتفاقی که در لبنان در حال رخ دادنه، قلب هر انسانی رو به درد میاره. فارغ از همه مرزها. خصوصاً مرزهای پررنگ و بی رحمی که بواسطه دین ومذهب این روزها هرچه بیشتر داره رخ نشون می ده. برای بلایی که سر مردم مظلوم لبنان داره میاد، فارغ از مسلمون بودنشون متأسفم. برای اسراییلی‌هایی که در حیفا توسط موشک‌های ساخت ایران از بین می‌رند هم متأسفم. همونطور که از ظلمی که توسط اسراییلی‌ها داره انجام میشه، فارغ از یهودی بودنشون، عصبانی‌ام. به همون اندازه از حزب‌الله لبنان، که به راحتی بازیچه پدران معنوی خودش، ایران و سوریه قرار می‌گیره و بهانه به دست اسراییل می‌ده که آتش خانمان سوز جنگ رو به سر مردم لبنان بریزه هم متنفرم.

وقتی می‌شنوم "جان بولتون" با بی‌شرمی ارزش جون غیرنظامی‌های لبنان رو با قربانیان تروریسم(اسراییلی‌ها) یکی نمی‌دونه، حالم از این سیستم ارزش‌گذاری آمریکایی به هم می‌خوره.

وقتی یادم میاد، جمهوری اسلامی زمانی که روسیه شروع به کشتار و قلع و قمع مسلمون‌های چچن گرفت، به خاطر منافع مشترکی که با روسیه داشت، صداش در نیومد، و حالا شده پرچمدار دفاع از مردم مسلمان لبنان. حالم از سیاست به هم می‌خوره. کمتر کسیه که متوجه نباشه، ایران بعد از اسراییل (و امریکا، طبعاً به خاطر منافع مشترکش با اسراییل) تنها کشوریه که از این بحران که با حماقت حزب‌الله لبنان در بهانه دادن به اسراییل شروع شده، بیشترین بهره‌برداری رو می‌‌کنه.

در این میون از وبلاگ‌نویس‌های خارج‌نشینی که همه چیز رو از پشت عینک سرخ رنگ ضدامپریالیستی‌شون می‌بینن و برای کوبیدن نئوکان‌های امریکایی سنگ مردم لبنان و فلسطین رو به سینه می‌زنن و از اینکه کسانی می‌گویند و می‌نویسند که حکومت ایران یک‌ سره این بحرانه بر‌می‌آشوبند که نگویید الان وقتش نیست. هم به شدت عصبانی‌ام. همون‌هایی که از نظرشون اخراج مهاجران مکزیکی‌ توسط دولت بوش ضد‌انسانی‌تر از ظلم‌هاییه که در کشور خودشون و بر علیه مردم خودشون وارد میشه.

Imagine there's no heaven
It's easy if you try
No hell below us
Above us only sky
Imagine all the people
Living for today...
Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people
Living life in peace...
You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will be as one
Imagine no possessions
I wonder if you can
No need for greed or hunger
A brotherhood of man
Imagine all the people
Sharing all the world...
You may say I'm a dreamer
But I'm not the only one
I hope someday you'll join us
And the world will live as one

Imagine - John Lennon & the Plastic Ono Band

John Lennon

John Lennon

گنجی و اعتصاب غذای سراسری

جمعه بعدازظهر در اولین روز اعتصاب غذای سراسری به پیشنهاد اکبرگنجی سری به میدان Nathan Philips تورنتو زدم تا ببینم چه خبره. مجموع آدمهایی که در کنار مجسمه چرجیل مقابل شهرداری تورنتو جمع شده بودن، از شرکت کننده تا تماشاچی بیشتر از بیست تا بیست و پنج نفر نمی‌شدند. اونطور که نیک‌اهنگ گزارش داده در نیویورک هم چیزی در همین حدود بوده‌اند. (البته من از روزهای دوم و سوم در تورنتو خبری ندارم).

با وجودی که به گنجی به شدت احترام می‌ذارم، اما در درست بودن این حرکتش و اصولاً مؤثر بودنش شک دارم. با نظر "جواد روح"هم موافقم، اپوزیسیون خارج از کشور بدجوری به هم ریخته و تکه پاره‌ست. اونقدر که اگر هوادارهای هر گروه و دسته‌ای و انشعابی در هر شهری دور هم جمع بشن، تعدادشون شاید به زور بیشتر از انگشت‌های یک دست بشه و تازه همون‌ها هم احتمالاً در داخل خودشون همدیگه‌رو تحمل نخواهند کرد!

در موردحرکت گنجی، مقاله جالب ف. م. سخن "و اینگونه بود که به دنبال خمینی به راه افتادیم" که اینطور تموم میشه رو از دست ندین:
کار نويسنده انقلاب کردن نيست؛ کار نويسنده فعاليت مستقيم سياسی نيست؛ کار نويسنده نفوذ در فکر و دل مردم است. امروز، در تهران ِ ده ميليونی، نه در تاکسی، نه در اتوبوس، نه در هيچ جای ديگر، چيزی از اعتصاب غذای فعالان سياسی نشنيدم؛ پرسيدم و جوابی نگرفتم. کسی چيزی نمی‌دانست. وظيفه ی نويسنده، آگاه کردن مردم به چنين رويدادهايی است برای هم‌راه کردن آن‌ها؛ برای بيدار کردن آن‌ها.
گنجی عزيز. با تو همراهم گرچه با روشی که در پيش گرفته‌ای مخالفم.

ادامه

----------------

چند لینک:
این یارو مأمور کدام طرف است؟ - کیهان بازی جدیدی رو شروع کرده و گنجی رو سعی داره مأمور اطلاعات جا بزنه.
گزارشهای تصویری سواس لندن - فیلم‌های سخنرانی گنجی و مقدمه ابراهیم نبوی در مدرسه مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن . نبوی گنجی رو اینجوری معرفی می‌کنه:
به قول امام خمینی، من وقتی گنجی رو میبینم یاد مک‌دونالد میافتم! وقتی من راجع به این دو موجود فکر می کنم یک احساس بهم دست میده: از گرسنگی می‌میرم!!

گزارش کابوس اقلیمی- گزارش متنی جالب از حواشی جلسه سواس.

عکس‌ها از وبلاگ فارسی بی‌بی‌سی و فلیکر بی‌بی‌سی.

پ.ن:

گنجی در لندن - فیلم دیگه ای از صحبت های گنجی در لندن. ترجمه تحت الفظی صحبت های گنجی به انگلیسی، حضار رو به خنده می ندازه!

فیلم های بیشتر-پرسش و پاسخ ها و درگیری های لفظی جلسه سواس لندن

صدا و سیمای پاستوریزه

چند روز پیش فیلم Green Mile رو از طریق سایت ایران‌سیما دیدم که شبکه دو به اسم "مسیر سبز" پخش کرده بود. اون‌هایی که این فیلم رو دیدن می‌دونن که بیشتر از 90 درصد صحنه‌های این فیلم دیدنی با بازی "تام هنکس" در یکی از زندان‌های دهه سی آمریکا می‌گذره. مدت فیلم دوبله شده 160 دقیقه بود که برای یک فیلم آمریکایی که از زیر تیغ سانسور سیمای جمهوری اسلامی رد شده باشه، مدت خیلی طولانیه. (معمولاً مدت فیلم‌های خارجی بعد از سانسور به زور به 80-85 دقیقه می‌رسن). اما با توجه به موضوع فیلم، خیلی بعید به نظرمی‌رسید که صحنه‌ درآوردنی داشته باشه. تا اینکه مشخصات فیلم رو در IMDB دیدم و فهمیدم فیلم در اصل 180 دقیقه بوده. کنجکاو شدم بدونم آقایون چه صحنه‌هایی از این فیلم رو درآوردن. اصل فیلم رو که دیدم معلوم شد به جز یکی دو صحنه که به طور معمول در ایران قابل پخش نیست، کلی صحنه‌های گلاب به روتون، شاشیدن از این فیلم حذف شده! اگه این فیلم رو دیده باشین می‌دونین که مسئول بند اعدامی‌ها در این زندان (تام هنکس) مشکل گرفتگی ادراری داره. صحنه‌های درد کشیدن این آدم در هنگام دستشویی رفتن همه حذف شده. جایی یک متهم شرور روی یکی از زندانبان‌ها می‌شاشه. اون هم حذف شده وفقط بیننده ناگهان اعتراض زندانبان به زندانی رو می‌بینه! صحنه بعد از اینکه سیاه‌پوست محکوم به اعدامی هم که قدرت معجزه داره و سرزندانبان رو شفا می‌ده، حذف شذه. سرزندانبان می‌ره دستشویی و بعد از مدت‌ها بدون درد ادرار می‌کنه و البته دوربین فقط صورت تام هنکس و نشون می‌ده. اما از اونجا که صدا و سیمای ما پاستوریزه‌ تشریف دارن و مردم ما هم اونقدر پاکن که ممکنه با دیدن صورت مردی که در دستشویی داره میشاشه به گناه بیافتن، این صحنه‌ها همه حذف شده.

در دوبله فیلم هم دستکاری‌هایی شده بود. مثلاً Jesus’ Miracle به "معجزه" خالی ترجمه شده بود! البته هنوز هم جای شکرش باقیه که به معجره امام زمان ترجمه اش نکردن!

دوبله شده این فیلم دیدنی رو از می‌تونین از اینجا ببینین و اگر هم اهل torrent دانلود کردن هستین، این آدرس تورنت نسخه کاملش.

-----------------

چند لینک:
تماس تلفنی با امام رضا – کاش اقلاً یک Toll Free Number میذاشتن ما هم یه احوال‌پرسی می‌کردیم! یا اقلاً یه یاهو آی‌دی که بشه چت کرد!
ببینین KFC چه جوری مرغ‌هاشو پرورش میده - نوک مرغ‌ها رو برای اینکه به همدیگه آسیب نزنن قطع می‌کنن و اونقدر به مرغ‌ها هورمون می‌دن که از زور چاقی نمی‌تونن روی پاهاشون بیاستن. بعضی از کارکنانش هم رفتار سادیسمی با مرغ‌ها دارن.
یک کلیپ جالب عربی – این مرغ‌ها و خروسی که توی این کلیپ می‌بینین هیچ ربطی به مرغ‌های KFC ندارن!
احمدی نژاد خیلی هم باحال است! – سایت بازتاب
گزارش خبرنگار هلندی از تهران- ظاهراً چند تا جوون مزاحمش می‌شن و نگهبان میدون آزادی کمکش می‌کنه اما بعدش خودش هم می‌خواد جبران کنه!
فایل صوتی آخرین مکالمات هواپیمای فالکن - (وقتی هواپیماهای یه مملکتی به امید سلام و صلوات بشینین) رو آسمونیم، موتور نداریم و با سلام صلوات ای‌شالله داریم می‌شینیم ارومیه و ان‌شالله که به خیر بگذره ...
سوتی بزرگ رئیس‌جمهور محبوب – وقتی رئیس‌جمهوری هواس پرت میشه، باباش دوبار به رحمت ایزدی میره!

Ignorancia

تنها پرندگانی که از فرازِ بی‌نيازِ دريا گذشته‌اند

می‌دانند

مرگ، مخفی‌ترين محبتِ زندگی‌ست.

"سید علی صالحی"

برای بیشتر کسانی که از مملکتشون زدن بیرون و شدن مهاجر در یه گوشه دیگه دنیا، همیشه یک دل‌نگرانی دائمی برای شنیدن یک خبر بد از خونه و خونواده وجود داره. مثل یک دلشوره دائمیه که بعضی چیزها تشدیدش می‌کنه. مثلاً اگر هر آخر هفته بهت زنگ می‌زنن، کافیه یک هفته بی‌خبر بمونی. یا اگه آخر هفته بهت زنگ زدن و وسط هفته هم دوباره زنگ تلفنت بلند میشه و صدای آشنایی رو از اون سر دنیا می‌شنوی، یهو دلت می‌ریزه که چرا دوباره زنگ زدن!

" میلان کوندرا" در شروع داستان Ignorancia اش که به فارسی "جهالت" برگردانده شده ( که به نظرم "بی‌خبری" برگردان مناسب‌تری می‌تونست باشه)، به ریشه واژه نوستالژی پرداخته و نتیجه گرفته نوستالژی غم غربت و یا "غم ناشی از غیر ممکن بودن بازگشت" نیست، یا اگر هست دلیلش غربت نیست. دلیلش درد جهالت (بی‌خبری) است. وی اضافه می‌کنه: " از من دوری و از تو بی‌خبرم. کشورم دور است و نمی‌دانم آنجا چه خبر است." و در متن داستان زمانی که جوزف بعد از سالها به کشورش چک بر می‌گرده می‌خونیم:

...تعداد نام‌های جدید روی سنگ قبر گیجش کرد. چند سال بعد از مهاجرت او، عمویش به خاک سپرده شده بود، بعد عمه‌اش، و سرانجام، پدرش. نام‌ها را با دقت بیش‌تری خواند. برخی به اشخاصی تعلق داشتند که تا آن لحظه گمان می‌کرد هنوز زنده‌اند. سرگشته و حیران ماند. آن مردگان ناراحتش نمی‌کردند (کسی که تصمیم می‌گیرد کشورش را برای همیشه ترک کند، باید خودش را آماده کند که دیگر هرگز خانواده‌اش را نبیند)، اما این حقیقت که هیچ خبری از مرگ آن‌ها دریافت نکرده بود، آزارش می‌داد...

به نظر من نوستالژی غم بی‌خبری هم نمی‌تونه باشه. حداقل الان با وجود این همه وسایل ارتباطی زیاد صدق نمی‌کنه. بیتشر حسی از این جنسه که "کاشکی الان اونجا بودم..."

امروز صبح فهمیدم، دایی‌ام چند روز پیش فوت کرده.

سال به سال دریغ از پارسال...

ظاهراً روزنامه‌های خودی! خبر از اعترافات رامین جهانبگلو داده‌اند. قبلش هم وزیر اطلاعات اتهام جهانبگلو رو کودتای مخملین اعلام کرده بود. دو هفته پیش داشتم کتاب "خانه امن" نوشته ابراهیم نبوی رو می‌خوندم. داستانی خیالی که داستان مشترک واقعی خیلی‌ها در این چند ساله است. داستان در مورد نویسنده‌ایه که بازداشت میشه در سلول انفردای با صدای ساختگی رادیو و روزنامه‌های تقلبی خبر دستگیری رئیس‌جمهور(خاتمی؟!) رو بهش تلقین می‌کنن و با استفاده از روایط پنهان خانوادگی و شخصیش ازش اعترافات دروغین می‌گیرن. شاید مهم‌ترین چیزی که ضمن خوندن این کتاب بهش رسیدم این بود که سال 81 (تاریخ چاپ این کتاب در ایران) ما چقدر آزادی داشتیم که همچین کتاب‌هایی به راحتی چاپ می‌شدن! سال به سال دریغ از پارسال... (راستی واقعاً این کتاب الان هم در ایران آزاده؟!)
حالا که صحبت از ابراهیم نبوی شد حیفه که این دو قسمت از آخرین طنزش رو از روزآنلاین نخونین:

تونل ما درازه، ایشاء الله مبارکش باد
یکی از کارهای جالب ما ایرانیان این است که هیچ کارمان بدون دلیل منطقی نیست. مثلا همین افتتاح تونل رسالت که قرار است در هفته آینده توسط ده عروس و داماد صورت بگیرد. به نظر شما بین باز شدن یک تونل و ازدواج تعدادی عروس چه رابطه منطقی، سیاسی، اجتماعی، سکسی یا عبادی ممکن است وجود داشته باشد؟ قرار است این ده عروس و داماد از تونل عبور کنند تا تونل افتتاح شود. و قرار است بعد از عبور این عروس و دامادها از تونل، سرود زیر در هنگام افتتاح توسط شورای شهر تهران خوانده شود:

گل دراومد از تونل، عروس در اومد از تونل
دست به زلفاش نزنین، دوماد در اومد از تونل
عروس ما چه نازه، ایشاء الله مبارکش باد
تونل ما درازه، ایشاء الله مبارکش باد
عروس ما قشنگه، ایشاء الله مبارکش باد
رئیس ما مشنگه، ایشاء الله مبارکش باد
آگاهان، افتتاح تونل مزبور را به کلیه برادران و خواهرانی که تونل ها را افتتاح می کنند تبریک می گوید. همچنین برخی کارشناسان ازدواج و طلاق براساس آمار اولین سال حکومت احمدی نژاد که طی آن از هر ده ازدواج دو مورد آن منجر به طلاق شده و این رکورد در تاریخ 25 ساله ایران بی سابقه است، پیش بینی کردند که تا وقتی این ده داماد تونل را افتتاح کنند، احتمالا دو تای شان طلاق می گیرند.

بیست چادر جدید
خبرهای خوب را زود اعلام می کنند که مردم خوشحال بشوند. اعلام شد که طراحی 100 نوع مانتو و 20 نوع چادر صورت گرفته و لابد به زودی نمایشگاه این مانتوها و چادرها افتتاح می شود. به نظر شما این 20 نوع چادر چه فرقی با هم دارند؟ برخی منابع آشکار و پنهان انواع و نحوه استعمال برخی از این بیست چادر را اعلام کردند:چادر عربی، برای بانوانی که می خواهند ماهیت ایرانی خودشان را حفظ کنند.
چادر آستین بلند برای بانوان عضو نیروی انتظامی که می خواهند ضمن حفظ حجاب خودشان حجاب دیگران را هم محکم حفظ کنند.
چادر پاچه گشاد، برای بانوانی که هم می خواهند تیپ بزنند و هم با استکبار مبارزه کنند و هم از حق مسلم خود دفاع کنند.
چادر آستین حلقه، برای مصرف داخلی خانمهایی که می خواهند در داخل خانه هم حجاب شان را حفظ کنند، هم شوهرشان را.
چادر یقه اسکی، برای خانمهایی که در هنگام سخنرانی از دو دستشان استفاده می کنند و می خواهند چادرشان هم باز نشود.
چادر پاچه کوتاه، برای خواهرانی که به تازگی با اسلام ناب محمدی آشنا شده یا به تازگی قصد کنار گذاشتن آنرا دارند.
به زودی سایر چادرها و مانتوها برای مصرف بانوان وطن معرفی می شوند...

وقتی مهاجرانی هم مهاجرت می کند!

مهاجرانی رو از زمانی که اون مقاله معروفش در مورد لزوم برقراری رابطه با آمریکا در روزنامه اطلاعات چاپ شد شناختم. مقاله‌ای که به راهپیمایی‌های وااسلاما و توپ و تشر رهبری منتهی شد. چند سال بعد (حدودسال‌های 73-72) بود که هفته نامه بهمن رو منتشر کرد که در اون، روزنامه‌نگارهای قدیمی مثل بهنود برای اولین بار بعد از انقلاب صاحب ستون دائم شدند. "بهمن" رو خیلی دوست داشتم و هنوز هم باید شماره‌های مختلفش توی اون صندوق چوبی قدیمی توی اتاقم در ایران باشه.
اولین بار سال 73 در تشیع جنازه مهندس بازرگان در تهران از نزدیک دیدمش. تنها آدمی بود که از درون حکومت جرأت شرکت در این مراسم رو نشون داده بود.
سال آخر ریاست جمهوری رفسنجانی، با نوشتن مقاله‌ای که پیشنهاد کرده بود قانون اساسی رو تغییر بدیم تا دوباره هاشمی بتونه رئیس‌جمهور بشه (چون احتمالاً قحط‌‌ الرجال بود در ایران!) خیلی اعتبارش در نظرم پایین اومد. با شروع فعالیت‌های انتخاباتی سال 76، به حمایت از خاتمی وارد عرصه شد. وقتی آخر سخنرانیش توی دانشکده ادبیات مشهد، برای دادن برگه سؤالی رفتم جلو که خودمو بهش برسونم، در اثر فشار جمعیت ضربه‌ای به پام خورد که تا دو هفته جای کبودیش درد می‌کرد!
بعد که شد وزیر ارشاد خاتمی با آزادی‌های که داد نه تنها من که خیلی از مردم رو شیفته خودش کرد. تا جایی که یادمه مامانم که کاری به سیاست نداشت اما هر وقت دلش پر می‌شد تکیه کلامش این بود که "خدا لعنتشون کنه که ..."، با توجه به علاقه‌ای که من نسبت به این وزیر خنده رو داشتم، به محضی که توی تلویزیون، مصاحبه یا سخنرانی داشت، منو صدا می‌زد که بدو بیا که مهاجرانیت داره حرف می‌زنه! گاهی هم می‌گفت: این انگار دو تا آلو توی لپ‌هاش گذاشته و حرف می‌زنه!
وقتی که مجلس طرح استیضاحشو به جریان انداخت، من توی دانشگاه کار می‌کردم. روز دفاعیات مهاجرانی دقیقاً شیفت کاری من (به تنهایی) توی آزمایشگاه کامپیوتر بود. از زیر کار نمی‌شد در رفت. من هم طبق معمول با چشم سفیدی کامل! یه رادیو بردم توی آزمایشگاه و صدای مذاکرات مجلس رو گوش می‌کردم. اون هم توی "دانشگاه آزاد"ی که همه مسئولینش برای رآی عدم اعتماد مهاجرانی نذر کرده بودن! چند تا از دانشجوها هم دور میز من جمع شده بودن و مذاکرات رو گوش می‌کردن. موقعی که نتیجه آراء به نفع مهاجرانی اعلام شد نتونستم خوشحالیمو کنترل کنم! یادمه روز بعدش به همکارم (معروف به مامان دینا!) مسئول رسمی آزمایشگاه گفتم که رادیو آورده بودم، باورش نمی‌شد. (اون زمان من هنوز حق‌التدریس بودم).
مهاجرانی که یک بار از دست تندروهای مخالفش توی خیابون کتک هم خورد، بعد از پایان دوره فعالیت‌های سیاسیش به رمان نویس رو آورد و خودش و خانمش هر دو وبلاگ هم دارن. قبل از انتخابات ریاست جمهوری که احمدی‌نژاد رو بلای جون مردم کرد، از اونجا که احتمال کاندیدا شدنش و نتیجتاً رأی آوردنش می‌رفت، براش یک پرونده اخلاقی ساختن که همسر دوم داره و ازش شکایت کرده که مهریه‌اش را نمی‌دهد و چون توان پرداخت وثیقه نداشت، بازداشت شد. (ابراهیم نبوی یک مقاله جدی- و نه طنز- در این مورد داره)
یک ماه قبل از آمدنم به این سر دنیا رمان "بهشت خاکستری" شو که زمزمه‌های توقیف شدنش بلند شده بود رو خوندم. رمان "سهراب کشان" شو هم همین یکی دو هفته پیش در تورنتو خوندم. آخرین رمانش از دست سانسور ارشاد دولت احمدی نژاد بیرون نیامده و خودش هم مدتیه ترک دیار کرده و با جمیله کدیور برای زندگی لندن نشین شده. چندی پیش برای یک سخنرانی به آمریکا دعوت شده بود و با صدای آمریکا مصاحبه‌ای کرده بود که ویدیوش رو می‌تونین بینین.(برای اینکه دانلود ویدیو در ایران راحت باشه عمداً کیفیت تصویر رو پایین آوردم)

دانلود- 1 مگابایت