ایستگاه بعدی نبود؟

این روزها اهالی شهرما، وینی‌پگ متوجه شدن که راننده‌های اتوبوس موظف شدند اسم هر ایستگاه رو قبل از رسیدن توی بلندگو اعلام کنن. ایستگاه‌هایی که گاهی فقط حدود 150 تا 200 قدم با هم فاصله دارند (که البته همین اندازه پیاده‌روی هم گاهی در سرمای زمستون اینجا طاقت‌فرساست). این قضیه اعلام ایستگاه‌ها اگرچه مورد استقبال مردم خصوصاً نابیناها و افراد مسن‌تر قرار گرفته اما طبیعتاً خوشایند راننده‌ها نیست و می‌گن باعث میشه از تمرکزمون و در نتیجه امنیت رانندگی بکاهه و برای رفع این نگرانی قراره در چند سال آینده سیستم اتوماتیک اعلام ایستگاه‌ها روی اتوبوس‌ها نصب بشه. (منبع سی.بی.سی)

به نظرم این تصمیم سازمان حمل و نقل وینی‌پگ در واقع یک سیاست پیش‌گیرانه برای سو (Sue) نشدن در دادگاهه. یک سال و نیم پیش دیوید لپوفسکی یک وکیل نابینا و رئیس و پایه‌گذار "انجمن وکلای کانادایی با اختلال بینایی" بعد از 11 سال جنگ حقوقی سازمان حمل و نقل تورنتو TTC رو وادار به اعلام نام همه ایستگاه‌ها در مترو کرد. اون زمان من تورنتو زندگی می‌کردم و TTC تحت فشار دادگاه حقوق بشر آنتاریو و هزینه‌هایی که سر این قضیه متحمل شده بود، هر ایستگاه رو نه یک بار که سه بار اعلام می‌کرد. طوری که باعث خنده مردم شده بود. یک بار به محض خروج از یک ایستگاه، می‌گفت "ایستگاه بعدی..." بعد وقتی در نزدیک ایستگاه می‌شد می‌گفت: "در حال رسیدن به ایستگاه ..." و بعد وقتی توقف می‌کرد برای سومین بار می‌گفت "ایستگاه ..."!

TTC اون زمان با هزینه 450 هزار دلار وکیل‌های خصوصی استخدام کرد تا درخواست لپوفسکی رو در دادگاه رد کنند که به نتیجه نرسید. این وکیل نابینا مدتی است که دوباره گیر داده که اعلام اسامی ایستگاه‌ها باید در اتوبوس‌ها و ترامواهای تورنتو هم انجام بگیره. TTC این بار 180 هزار دلار بر علیه این درخواست، هزینه کرده و ظاهراً دادگاه هنوز در جریان است. اخیراً لپوفسکی مدارکی رو نشون داده که TTC پیشنهاد نوعی حق‌السکوت هم بهش داده بوده که دیگه هرگز TTC رو مورد انتقاد قرار نده که اون نپذیرفته.

گرفتن حق و حقوق ممکنه گاهی سال‌ها طول بکشه اما غیر ممکن نیست.

منابع:

Blind man wants to force TTC to announce bus stops-CBC News

City Hall: The blind fighting the blind – EYE Weekly