از قتل فریدون زرتشتی تا ژرژ ارمنی: دور باطل تاریخ

دراخبار دیدم که در تهران جوانی به نام ژرژ در یک منازعه توسط جوان دیگری به اسم مجتبی به قتل می‌رسد. قاتل دستگیر شده اما بازپرس شعبه هفتم دادسرای امور جنایی تهران گفته که بر طبق ماده 207 قانون مجازات اسلامی، مجرمان مسلمان به اتهام قتل کافران قصاص نخواهند شد. حالا اینکه کافر بودن ژرژ که به نظر ارمنی یعنی اهل کتاب می‌آید چگونه بر آقای بازپرس روشن شده، چیزی است که در خبر نیامده. (در فقه شیعه اهل کتاب کافر و نجس هستند لطفاً به کامنت ها مراجعه کنید) این داستان مرا به یاد واقعه قتل فریدون فارسی که یک زرتشتی بود در دوران مشروطه انداخت. گویی ایران ما در دور باطل تاریخ گیر کرده است. خلاصه‌‌ای از این واقعه را به نقل از کتاب "مشروطه ایرانی" با هم بخوانیم:

تساوی و برابری همه‌ی افراد ملت، با هر عقیده و مرام و مذهب و دین، در برابر قانون، یکی از آرمان‌های نظری و مبانی اصولی مشروطیت بوده است. از این اصل به اصل مساوات تعبیر می‌شد... مخالفان مشروطه این پرسش اساسی را مطرح می‌کردند که چگونه ممکن است زرتشتی، کلیمی، مسیحی و مردم بی‌دین با مسلمان در برابر قانون از حقوق مساوی و برابر برخوردار باشند؟ چنین چیزی را با شرع و قانون شریعت مخالف می‌دیدند.¹

...کودتا ...به درایت احتشام‌السلطنه و مشروطه‌خواهان در هم می‌شکند. شاه دوباره با مجلس صلح می‌کند، اما در نهان سرگرم آشوب و فتنه است. شهر را ناامنی فرا می‌گیرد. در ... 17 دی 1286 شمسی جماعتی به خانه‌ی فریدون فارسی (زرتشتی) می‌ریزند. او را می‌کشند و زنش را زخم‌دار می‌کنند که چرا پول و تفنگ به مجلس دادی؟ به خانه مشیرالدوله هم حمله می‌کنند. خبر قتل فریدون فارسی در شهر می‌پیچد. مردم مشروطه‌خواه به طور قطع می‌گویند این حادثه به امر شاه شده.... و اینکه قرعه را به نام گبر بیچاره زدند، برای این بود که اگر ملت دنبال کرد و قاتل را پیدا نمود و خواست قصاص کند، حوزه مرکزی استبداد به صدا درآیند که کشته شدن مسلمان در ازای گبر جایز نیست و تساوی حقوق، غیر مشروع است.²

...مدتی بعد که قتلان فریدون را پیدا کردند، در جمعشان دونفر از غلامان کشیک‌خانه‌ی شاه هم بودند. همین امر انگیزه‌ای شد برای اضطراب و آشوب تازه‌ای. مشروطه‌خواهان به جد خواهان مجازات عاملان قتل شدند. کار مجازات به افراط کشید. در حکم مجازات که علما به ریاست سیدعبدالله بهبهانی صادر کرده بودند، آمده بود که عاملان قتل باید سخت مجازات شوند. با "ضرب موجع مولم تازیانه" سیاست شوند و به مدت دوازده سال و در روایت دولت‌آبادی پانزده سال در کلات حبس شوند. در محکمه جزا "ضرب موجع" را به هزار و پانصد تازیانه تعبیر کردند و عاملان قتل و دزدی و شرارت را به طرز فجیعی به زیر تازیانه گرفتند. به قول مجدالاسلام کرمانی "حتی در وحشی‌های آفریقا چنین مجازاتی دیده نشده بود. مردم متصل دست می‌زدند و می‌خندیدند. مردم وحشی و بیرحمی در ایران ما پیدا می‌شود که از صدمه خوردن نوع خودش تفریح می‌کند"³

1- ماشاءالله آجودانی، مشروطه ایرانی، 1383، تهران، نشر اختران، ص 144

2- همان، ص 148

3- همان، ص 151