روزي كه 12 روزنامه بصورت فله‌اي و يكشبه (سال 1379) توقيف شدند، رو هيچ وقت يادم نمي‌ره. اون موقع در خوابگاه كوي دانشگاه شهيد بهشتي زندگي مي‌كردم. در اتاق 160 بلوك يك. يك اتاق 4 نفره. ما اونجا براي اداره اتاق قوانيني داشتيم كه مثلاً هر روز هفته يك نفر باصطلاح شهردار بود و بايد همه كارها مثل آماده كردن صبحانه، گرفتن شام و نظافت اتاق رو انجام مي‌داد. صبح‌ها پس از آماده شدن صبحانه، شهردار براي بيدار كردن بقيه بچه‌ها، بسته به ذوقش نواري ميذاشت و صداش رو بلند مي‌كرد يا راديوپيام رو روشن مي‌كرد يا فرياد مي‌زد! اون روز شوم شهردار مربوطه صداي راديو رو بلندكرد كه همون لحظه اخبار شروع شد و خبر توقيف روزنامه‌ها رو داشت مي‌خوند. چنان خواب از سرم پريد و با ناباوري اخبار رو گوش مي‌كردم كه هيچ وقت فراموش نمي‌كنم. در اون روزها من حداقل روزي دو روزنامه مي‌خريدم و دو سه روزنامه هم در كتابخونه دانشگاه، يا اتاق بقيه دانشجوها مي‌خوندم. همون روز يادمه تا ساعت ده - يازده صبح، مردم ناباورانه همچنان مقابل كيوسك‌هاي روزنامه فروشي ولنجك منتظر آمدن روزنامه‌ها بودن.چند روز پيش وقتي خبر رفع توقيف روزنامه نشاط پس از 5 سال رو توي اخبار ايران خوندم تمام اين خاطرات دوباره برام زنده شد...
همون روز يك دختر هندي مسيحي كه توي كالج با هم همكار هستيم، يكدفعه و بدون مقدمه ازم پرسيد : اين درسته كه شما زن‌ها رو اونقدر با سنگ مي‌زنين تا بميرن؟ براش توضيح دادم كه اين عمل (سنگسار) تحت چه شرايطي و چه جوري انجام مي‌شه. چيزه قابل توجيهي نبود! فقط بهش گفتم خيلي كم پيش مياد كه اين حكم اجرا بشه. پرسيد تو تا حالا ديدي؟ گفتم فقط يك فيلم از اين مراسم روي اينترنت اونم سال‌ها پيش ديدم. وقتي اين سوال‌ها رو مي‌كرد و من هم بهش جواب مي‌دادم، واقعا وحشت‌زده منو نگاه مي‌كرد و من يادم ميومد كه اون روزي كه اين فيلم رو ديدم (در همون روزهاي توقيف نشاط و در همون دانشگاه شهيد بهشتي)، چقدر تا مدتي حالم از توحشي كه در اين عمل بود منقلب شده بود...
اين روزها دو خبر خوب ديگه در مورد ايراني‌ها و البته نه از ايران هم داشتيم، يكي انتخاب شدن يك دختر ايراني به عنوان دانشمند جوان امسال در آمريكا و بعدي انتخاب يك دختر ديگه ايراني به عنوان دختر شايسته اروپا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما چیست؟