یک ماه رمضون دیگه!

دومین ماه رمضون تورنتو رو دارم تجربه می کنم. حال و هوای ماه رمضون رو نمی شه دوست نداشت، چه اهل روزه گرفتن باشی، چه نباشی. چیزی که متأسفانه اینجا نمی شه حسش کرد. همیشه صفای سحر و دعاشو و شور و شوق افطار و ربنای شجریان رو دوست داشتم. تورنتو شروع ماه رمضونش، یک روز از از ایران جلوتره. البته اینکه رویت ماه برای کی به اثبات می رسه نمی دونم. شاید ملکه الیزابت دوم! یا نمایندش توی اتاوا که بصورت فرمالیته باید همه قوانین و مصوبات کانادا رو مهر سلطنتی بزنه! چند ساعت پیش از یکی از همون بچه های پاکستانی که قبلاً ذکر خیرش رو کردم! یک SMS گرفتم که شروع ماه رمضون رو تبریک می گفت و التماس دعا داشت.

توی تورنتو ایرانی ها چند مسجد و موسسه اسلامی دارن که بعضی هاشون یا بهتر بگم خیلی هاشون یه جورایی به نظر میاد از اون طرف می گرده و نشونه هایی از جمهوری اسلامی توش به چشم می خوره، مثل قاب عکس های آقایون. یکی از دوستا چند شب پیش می گفت که توی یکی از این مسجدها توی لیست کتاب های مذهبی اش زیارت نامه امام خمینی دیده! اما مراکزی هم هست که مستقل هستند و از این جهت آدم رغبت می کنه اگه گاهی هم نیاز داشت تا حال و هوایی عوض کنه بهشون سر بزنه. یکی از این مراکز، موسسه امام علی تورنتوست که برنامه ها و خدمات جالبی داره. از جمله اینکه تلفن گویا برای اعلام ساعات شرعی به وقت تورنتو به زبون فارسی راه انداخته و هر شب جمعه برنامه نماز و دعای کمیل و سخنرانی و شام داره، برنامه های دیگه ای از آموزش نماز برای بچه ها و پاسخ به سوالات دینی گرفته تا برگزاری مراسم ازدواج و تدفین اسلامی هم داره. تا حالا فرصت نشده که از نزدیک ببینم، اما در اولین فرصت یک سری بهش می زنم.