تهاجم فرهنگی از نوع برره ای!

چند وقت پیش که داشتم با سارا، دختر 6 ساله برادرم از ایران تلفنی صحبت می کردم، وقتی شنیدم که از من پرسید: "چطوری جیگر؟" خیلی تعجب کردم. بعداً فهمیدم که اون بی تقصیره و این اصطلاح، اونجا تکیه کلام خرد و کلان شده! محصول دیگری از مهران مدیری به نام شب های برره! ظاهراً این سریال توی ایران خیلی جنجال به پا کرده و خیلی تأثیر گذار شده. وقتی دیدم حجت الاسلام ابطحی (معاون پارلمانی زمان خاتمی) هم توی وبلاگ خودش مطلبی به زبون برره ای گذاشته، فهمیدم ظاهراً قضیه جدی تر از این حرفاست:
"...البته نظر ادیبان و اهالی ادبیات و دلسوزی های آنان محترم است و باید به آن توجه کرد ولی فکر می کنم اگر سخت نگیرند و بگذارند صدا و سیما یک مقدار هم برنامه ای پخش کنند که مردم خنده در وَ کنند، خوب است. " – متن کامل

چند روز پیش هم جوک برره ای برای احمدی نژاد به دستم رسید که چون این سریال رو منظم دنبال نمی کردم، نکته شو تا زمانی که از دوستان ایرانی پرسیدم، متوجه نشدم. جوک این بود :
" از احمدی نژاد می پرسن شاخص بورس پایین اومده، یک فکری بکن! احمدی نژاد می پرسه: ایکه الان گفتی یعنی چه؟!"
چند روز پیش هم که یک بیننده تلویزیون ماهواره ای هخا، گردانندگان این تلویزیون رو حسابی با این سریال سر کار گذاشته بود.
چند دقیقه قبل داشتم نقد و بررسی این سریال رو که از شبکه سوم تلویزیون ایران، پخش شده بود رو می دیدم. نظرات موافق و مخالف از مردم و همینطور سخنرانان یک سمینار در مورد این سریال رو نشون میداد. البته بیشتر نظرات موافق انتخاب شده بود. من توی ایران که بودم که بیننده نسبتاً همیشگی کارهای قبلی مهران مدیری بودم. اما این کارش چندان جذابیتی برام نداشت. نمی دونم این تنها ناشی از نبودنم توی محیطه که مسلماً می تونه تأثیر گذار باشه یا تغییر سلیقه و یا اینکه واقعاً ایندفعه جذابیت کارهای قبلیشو نداره. اینجا با وجودی که بعضی از سریال ها و خیلی از فیلم های سینمایی ایران رو همچنان پیگیری می کنم و برام همچنان همون جذابیت رو دارن، اما این سریال رو به جز چندباری اون هم زمانی که با دوستهای ایرانی دور هم جمع بودیم، ندیدم. که اون جمع ها هم متأسفانه این اواخر دیگه چندان رونقی نداره و بیشتر وقتم رو توی تنهایی می گذرونم.
ضرغامی، رئیس صدا و سیما، توی این برنامه می گفت چون آمار مخاطبین برنامه بالاست و رقبا چه داخلی و چه خارجی (بخوانید ماهواره ها!) در زمان پخش این برنامه، مخاطب ندارن، این نشون میده این برنامه موفقه! می خواستم خدمت آقای ضرغامی که از یک تشکیلات نظامی سر از مدیریت مهمترین رسانه یک کشور در آورده، عرض کنم که برای این منظور راه های ساده تری هم هست که چندین برابر شبهای برره مخاطب برای شما جلب کنه. کافیه یک سریال پورنو پخش کنین یا مثلاً رقص جمیله! مطمئن باشین چند برابر برره بیننده پیدا می کنه!
در مورد این سریال من چند نکته به نظرم میرسه که می خوام از خودم در بکنم:
- من فکر می کنم سلیقه عمومی مردم ما در طول این دو دهه اخیر به برکت صدا و سیما به شدت تنزل کرده و سطحی پسند شده.
- اونقدر جای شادی و خنده در زندگی ایرانی ها خالیه که سریالی مثل شب های ببره می تونه اینقدر مخاطب جذب کنه که بعد خودش مشکل ساز بشه.
- و یک مشکل اساسی که فقدان فرهنگ تماشای برنامه های تلویزیونی توی ایرانه. اینکه همه اعضای یک خونواده همه برنامه ها رو تماشا می کنن. اصلاً اینکه پدر و مادر بتونن به بچه شون بگن این برنامه مناسب تو نیست و برو به اتاق خودت، تقریبا غیر ممکنه. یکی از چیزهای که در اینجا، که از نظر ما مهد فساد و تهاجم فرهنگیه، برای من خیلی جالبه، اینه که اینجا معمولاً بچه ها از 9 شب به بعد، تلویزیون تماشا نمی کنن. قبل از اون هم قبل ازهر برنامه اعلام میشه که این برنامه برای چه سنینی مناسب نیست و شامل چه صحنه هایه. اینجا فیلم هایی رو دارای صحنه های خشونت اعلام میکنه و توصیه می کنه که مناسب افراد کم سن و سال نیست که در مقایسه با بعصی فیلم هایی که از صدا و سیمای خودمون در بعد از ظهر روز جمعه که همه اعضای خونواده دسته جمعی تلویزیون نگاه می کنن هیچه!
- نظر شما چیه؟