فیلم "شب های زاینده رود" محسن مخملباف رو حدود 10 سال پیش دیدم. زمانی که توقیف شد و یک نسخه ویدیویی با کیفیت خیلی پایین از اون دست به دست می شد. از بعضی از دیالوگ های این فیلم اونقدر خوشم آمد که همون زمان، قبل از اینکه فیلمنامه اش منتشر بشه، صدای فیلم رو روی کاست ضبط کردم و دیالوگ هاشو برای خودم روی کاغذ پیاده کردم. یه جاش که از همه بیشتر دوستش داشتم و دارم و بهش معتقدم می گفت:
خوشبختی دو رو داره، یک روش بدبختیه. پولی که یک خوشبختی پیدا می کنه، یک بدبختی گمش کرده...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما چیست؟