من هیچ وقت برای تماشای فوتبال به استادیوم نرفتم. یعنی اصلاً اهل فوتبال نیستم. فکر نمیکنم بیشتر از چهار پنج بار هم شده باشه که بشینم پای تلویزیون و یک بازی فوتبال رو کامل نگاه کنم. اون چند بار هم بازیهای حیثیتی تیم ملی بوده که نتیجه بازی برام مهم بوده نه خودش. مرتضی، یکی از همکلاسیهای دوران دانشگاه، همیشه به من اصرار داشت که تو باید برای یک بار هم که شده بیای استادیوم. میگفت اصلاً برای جامعه شناسیهم که شده باید بیای. اما هیچ وقتقسمت نشد. حالا هم که اینجام و از فوتبال خبری نیست و باید رفت تماشای هاکی. اما چیزی که باعث شد این چیزا را مرور کنم لینک فیلم پایین در بالاترین بود. شنیده بودم در استادیومها شعارها و سرودهایی در رابطه با اینکه شیر سماور را به یک جای داور حواله میدهند سر داده میشود، اما اینجوریشو دیگه واقعاً فکر نمیکردم! راستش در اینکه این فیلم رو اینجا بذارم یا نه اولش تردید داشتم. بعدش فکر کردم مگه نه اینکه من و خوانندههای این وبلاگ جزو مدافعین حقوق زنان و اینکه حق دارن به استادیومها برن هستیم و کلی هم با فیلم توقیف شده "آفساید" جعفر پناهی حال کردیم؟ خوب مگه نه اینکه اگر این مبارزات به نتیجه برسه همه خانمها میتونن برن و بصورت زنده این فحاشیها رو ببینن و بشنون؟ پس دیگه دلیلی برای این همه ملاحظهکاری وجود نداره!
پ.ن1:
از همه چیباحال تر به نظر من اون کامنت اولی توی یوتیوبه که اولش اومده این فحشها رو ترجمه کرده (حتماٌ به نیت تبادل فرهنگی) بعدش هم گفته البته نیکبخت واحدی حقشه:
they say something like:
"cute Vahedi is like his mom, our c*k in his mom's c*t".
You cannot really translate that accurately, but he really deserves to be called like that.
پ.ن2: فیلم آفساید رو میتونین از اینجا دانلود کنین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما چیست؟