دیروز دوشنبه 21 ژانویه، به "دوشنبه آبی" معروف بود. (آبی در فرهنگ انگلیسی‌زبان‌ها نشانه غم، افسردگی و ناراحتیه، همونطور که مثلاً قرمز در فرهنگ ما رنگ شرمه). طبق فرمولی که دکتر "کلیف آرنال" روانشناس بریتانیایی در سال 2005 ارائه داد، دوشنبه آخرین هفته کامل ژانویه هرسال غم‌انگیزترین و افسرده کننده ترین روز ساله. طبق فرمول ارائه شده توسط این آقای دکتر، با در نظر گرفتن عوامل متعددی مثل وضعیت هوا، سطح بدهی‌های افراد (تفاوت بین کل بدهی و توانایی پرداخت ما) زمان سپری شده از کریسمس، زمان سپری شده پس از به وقوع نپیوستن خواسته‌های ما برای سال جدید( بین 5 تا 10 روز)، سطح بی‌انگیزگی افراد، و احساس نیاز به اینکه باید کاری کرد (و احتمالاً با انجام بررسی‌های آماری) به این نتیجه رسیده است که طبق برآیند همه این فاکتورها، انسان‌ها در این روز در بالاترین سطح افسردگی قرار دارند.
در سال 2006 اینکه چرا برای انتخابات پارلمانی در کانادا همچین روزی انتخاب شده، بحث‌هایی رو در رسانه‌ها ایجاد کرد و دکتر آرنال هم گفت نتیجه انتخابات بیشتر می‌تونه نتیجه مود (وضع روانی=mood) آدم‌ها باشه تا انتخابشون!
دیروز رییس مرکزی که من توش کار می‌کنم به همه کارکنانش ایمیل زده بود که ساعت 2 همه توی اتاق نهارخوری جمع بشین شکولات بخوریم تا اثر دوشنبه آبی رو خنثی کنیم. البته این قضیه رو کسی خیلی جدی نمی‌گیره اما اینجا (خصوصاً این محل کار من) به بهانه‌های مختلف برای ایجاد فضای متنوع بین کارکنانشون که بیست و چهارساعت سر توی کتاب و ژورنال و کامپیوتر دارن از اینجور برناهه‌ها تدارک می‌بینین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما چیست؟