تغییر کاربری واژه ها

در دو دهه اول انقلاب سران نظام آنقدر برای اشاره به ملی گراها و خصوصاْ اعضای نهضت آزادی از واژه "لیبرالها" استفاده می کردند که لیبرال در ذهن مردم عادی شده بود چیزی شبیه یک فحش! این قاعده در مورد استفاده از "صهیونسیتها" برای اشاره به حکومت اسرائیل همجنان صدق می کند. غافل از اینکه یک لیبرال با یک صهیونیست از اینکه به این عنوان خوانده شود نه تنها ناراحت نمی شود که افتخار هم خواهد کرد. به موارد مشابه دیگری هم مثل "بعثیها" (ی ِ کافر) و حتی موارد جهان شمول تری مثل "نازی ها" (در اشاره به اشغالگران آلمانی) هم می شود اشاره کرد. اینها همه مواردی است که انسان ها دشمنان خود را با استفاده از صفتی که در واقع شیوه تفکر آنهاست یاد می کنند و در واقع می خواهند با اینکار بر بد بودن آنها تاکید کنند.

اما مواردی هم هست که این قاعده برای آنها سازگار نیست. مثلا رسانه های داخل ایران هربار که بخواهند دشمنی و کینه خود را نسبت به بی بی سی نشان دهند از آن با عنوان "بنگاه خبر پراکنی بی بی سی" یاد می کنند غافل از اینکه این عنوان نه تنها تحقیرآمیز یا نوهین آمیز نیست که اتفاقا ترجمه دقیقی از British Broadcasting Corporation است. از رسانه های حکومتی بیش از این هم انتظاری نمی رود اما از خود ما که انتظار می رود! باور بفرمایید با گفتن "بنگاه خبرپراکنی فارس" هیچ حرف بدی به "فارس نیوز" نزده ایم. بنگاه "جفنگ پراکنی فارس" با مسمی تر نیست؟