این مطلب از وبلاگ قدیمی دستنوشته ها به این صفحه منتقل شده است.
از لحظه خروجم از ايران شروع به نوشتن كردم و سعي كردم همه چيز رو با جزئيات كامل ثبت كنم. ميدونستم كه مهاجرت يك تحول بزرگه و ثبت لحظه لحظه اين تحول ميتونه نه تنها براي خودم كه بعد از مدتي برگردم و گذشته رو ورق بزنم، كه براي ديگران هم شايد خالي از استفاده نباشه.
الان كه چهار ماه ميگذره كه جلاي وطن كردم، كلي نوشته دارم. نوشتههايي كه با عكسهايي تزئين شده. عكسهايي كه با دوربين ديجيتالي ارزونقيمتي كه از ايران با خودم آوردم گرفتم و يا گاهي متناسب با موضوع عكسي از اينترنت پيدا كردم.
قصد ندارم كه همه اون مطالب رو اينجا توي سايت بذارم، چراكه همه اون مطالب براي همه خوندني نيست و بعضي قسمتهاش به نوعي يادداشتهاي كاملاً شخصيه، و ديگه اينكه هنوز از موندني شدنم توي اين مملكت مطمئن نشدم و چه بسا بخوام بعد از مدتي برگردم (يعني به عبارتي مجبور به برگشتن شم). پس هنوز نبايد ريسك كنم! امان از خودسانسوري ! توي يك مملكت آزاد هم آدم احساس آزادي نكنه خيلي درده نه ؟
يك توضيح ديگه اينكه اين صفحه رو نميشه واقعاً وبلاگ گفت، چون قرار نيست هر روز توش مطلب بنويسم. و از طرفي وبلاگ بايد امكان درج نظر خواننده ها رو هم داشته باشه كه اگرچه سعي خواهم كرد يك راهي براش پيدا كنم، اما هنوز سوات وبدولوپر(web Developer) ي من به اونجاها قد نميده! پس به بزرگواري خودتون ببخشين. به جاش ميتونين برام ئيميل بزنين، من هم قول ميدم نظرتون رو زير همون نوشته مربوطه اضافه كنم. براي سادگي اين كار در اولين فرصت يك Mail Box درست ميكنم كه لازم نباشه برين توي محيط ئيميل خودتون و از همين جا سريع يك پيغام بفرستين.
الان كه چهار ماه ميگذره كه جلاي وطن كردم، كلي نوشته دارم. نوشتههايي كه با عكسهايي تزئين شده. عكسهايي كه با دوربين ديجيتالي ارزونقيمتي كه از ايران با خودم آوردم گرفتم و يا گاهي متناسب با موضوع عكسي از اينترنت پيدا كردم.
قصد ندارم كه همه اون مطالب رو اينجا توي سايت بذارم، چراكه همه اون مطالب براي همه خوندني نيست و بعضي قسمتهاش به نوعي يادداشتهاي كاملاً شخصيه، و ديگه اينكه هنوز از موندني شدنم توي اين مملكت مطمئن نشدم و چه بسا بخوام بعد از مدتي برگردم (يعني به عبارتي مجبور به برگشتن شم). پس هنوز نبايد ريسك كنم! امان از خودسانسوري ! توي يك مملكت آزاد هم آدم احساس آزادي نكنه خيلي درده نه ؟
يك توضيح ديگه اينكه اين صفحه رو نميشه واقعاً وبلاگ گفت، چون قرار نيست هر روز توش مطلب بنويسم. و از طرفي وبلاگ بايد امكان درج نظر خواننده ها رو هم داشته باشه كه اگرچه سعي خواهم كرد يك راهي براش پيدا كنم، اما هنوز سوات وبدولوپر(web Developer) ي من به اونجاها قد نميده! پس به بزرگواري خودتون ببخشين. به جاش ميتونين برام ئيميل بزنين، من هم قول ميدم نظرتون رو زير همون نوشته مربوطه اضافه كنم. براي سادگي اين كار در اولين فرصت يك Mail Box درست ميكنم كه لازم نباشه برين توي محيط ئيميل خودتون و از همين جا سريع يك پيغام بفرستين.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما چیست؟