روز يادمان

این مطلب از وبلاگ قدیمی دستنوشته ها به این صفحه منتقل شده است.

از يكي دو روز قبل از هالوين توي خيابونا مي‌ديدم بعضي از مردم به يقه‌هاشون يك گل شقايق مصنوعي زدن. اول فكر مي‌كردم مربوط به هالوينه. اما بعد از هالوين تعداد مردمي كه اين گل رو داشتن بيشتر مي‌شد. تا اينكه بالاخره توي يكي از جلسه هاي كلاس ESL فهميديم اين مربوط به Remembrance Day ميشه. اين روز كه من به فارسي روز يادمان ترجمش ميكنم، روزيه كه مردم كانادا (و البته همه كشورهاي آمريكايي و اروپايي) به ياد كشته شدگانشون در جنگ هاي مختلف از جنگ جهاني اول و دوم گرفته تا جنگ كره و بوسني و افغانستان و عراق مراسمي رو در ساعت 11 يازدهمين روز يازدهمين ماه سال يعني نوامبر برگزار مي‌كنن و اين گل (Poppy) نماد اين روزه. شعار معرفش هم اينه كه :

(مبادا كه فراموش كنيم)

در عكس سمت چپ پاول مارتين نخست‌وزير فعلي كانادا رو مي‌بينيد. (در حال حاضر حزب ليبرال حزب حاكم كاناداست)

شايد بدون اغراق اگر بچه ها و مدرسه ايها رو حساب نكنيم تا 11 نوامبر بيشتر از 60 يا 70 درصد مردم اين گل شقايق رو به يقه‌هاشون زده بودن و بعضي‌هاي تا يك هفته هم اونو نگه داشتن. كسي كه اين گل رو داشته باشه به هيچ وجه معنيش اين نيست كه مثلاً طرفدار دولت حاكمه يا برعكس طرفدار اپوزيسيون (كه البته اين جماعت مي‌‌گن آپوزيشن!). صرفاً نماد دوست داشتن كشورشون و احترام به كسانيه كه براي كشورشون جون خودشون رو دادن. بيست و پنج ساله ( و شايد دقيق‌تر در تمام تاريخ) جاي يك چنين چيزهايي در ايران ما خالي بوده. امكان نداره مراسمي و برنامه‌اي باشه كه از نظر سياسي له يا عليه يك جريان سياسي يا كل نظام حاكم نباشه. متاسفانه همه چيز در اون ديار با سياست آميخته شده و اين يكي از بيماري‌هاي جامعه ماست