من و استفاده ابزاری از اسرائیل

امروز صبح در حالی که همچنان در دوران نقاهت بیماری ویروسی خدانصیب نکنه‌ایی که چند روزی حسابی رمقم رو کشید به سر می‌بردم به هرجان کندنی بود، خودم رو به سمینار گروه کاربران SAS در وینی‌پگ که از قبل براش ثبت‌نام کرده بودم رسوندم. دومین باری بود که در کانادا فرصت می‌شد توی این سمینار شرکت کنم که معمولاً سخنرانی‌های باارزشی توش ارائه می‌شه. وسط سخنرانی‌ها ناگهان ذهنم رفت سراغ سال‌های دور ِدوران دانشجویی در ایران که ناچار می‌شدم فایلی رو از وبسایت کمپانی آمریکایی SAS دانلود کنم که پیغام می‌داد باید اول ثبت‌نام کنید. در فرم ثبت نام وقتی همه مشخصات رو از جمله نام کشور رو وارد می‌کردم، پیغام می‌داد شما در کشوری هستید که سلاح‌های کشتارجمعی تولید می‌کنه و ما به شما هیچ پشتیبانی نمی‌دهیم! و من هم از حرص دلم دوباره فرم را پر کردم ولی این‌بار نام کشور را اسرائیل اما شهر و آدرس را همچنان تهران، دانشگاه شهید بهشتی، ولنجک و ... گذاشتم در کمال ناباوری دیدم که قبول کرد! گویا مهم ندادن پشتیبانی به ایرانی‌ها نبود (که در اینصورت با چند تا کنترل ساده می‌شد اینو چک کرد) بلکه ایجاد حس تحقیر یا چیزی شبیه به این به کاربر ایرانی بود که ما تو رو از خیلی چیزها محروم کردیم. (چک کردم الان از ایران هم عضو قبول می‌کنه اما نمی‌دونم اجازه دانلود ماکروها و فایل‌های پشتیبانی رو هم می‌ده یا نه). این بود خاطره استفاده ابزاری من از اسرائیل در شصتمین سالگرد تأسیسش!

عکس: بیلبوردی که مراسم شصتمین سالگرد تأسیس اسرائیل را در وینی‌پگ اعلام می‌کند. تقاطع پمبینا و ستفورد.