دولت کانادا صاداقانه عذرخواهی می‌کند و از بومیان این کشور به خاطر قصوری که در حق آنان کرده است تقاضای بخشش دارد. ما متأسفیم.
از قرن 19 میلادی، سفیدپوستان مهاجر به کانادا با تأسیس مدارسی که توسط کلیساها اداره می‌شد زیربنای یک سیستم کاملاً غیرانسانی را برای جداسازی کودکان بومی (یعنی صاحبان اصلی این سرزمین) از فرهنگ و گذشته‌شان بنا نهادند. به زودی دولت کانادا با وضع قانونی همه بومیان را وادار به فرستادن اجباری فرزندانشان به این مدارس شبانه‌روزی که توسط راهبه‌ها و کشیش‌ها اداره می‌شدند کرده و از نظر مالی این مدارس را تحت پوشش دولت قرار داد. با اینکار کودکان سرخپوستان و اسکیموها عملاً از خانواده خود برای سال‌ها جدا شده و ارتباطشان با فرهنگ، زبان، دین و رسوم بومیشان کاملاً قطع می‌گردید. معروف است که سیاست سفیدپوستان در آن زمان از کشتن بومیان به کشتن فرهنگ بومی در بچه‌های آنان تغییر کرد. در این مدارس اگر دانش‌آموزان به جای انگلیسی به زبان بومی خود حرف می‌زدند و یا آواز می‌خواندند و یا رسومات قبیله‌ای خود را به جا می‌آوردند به شدیدترین شکل توسط راهبه‌ها و مبلغ‌های مذهبی تنبیه می‌شدند. مدارک فراوانی از آزارهای جسمی و جنسی حتی تا حد تجاوز به این کودکان در این مدارس شبانه‌روزی وجود دارد. بسیاری از این کودکان به دلیل سوءتغذیه یا کمبود امکانات درمانی و ابتلا به بیماری‌هایی مثل سل از بین می‌رفتند که هنوز گورستان‌های کنار این مدارس که اکثراً ساختمان‌هایشان به صورت متروکه باقی است یا جزو آثار تاریخی شده‌اند وجود دارد. تا اواخر دهه 1970 میلادی بیشتر این مدارس تعطیل شدند و اداره حدود 15 مدرسه باقی‌مانده به خود بومیان واگذار شد و آموزش زبان و موسیقی و رقص بومی به برنامه درسی آنها اضافه شد. در 1986 کلیسای متحد (United Church) رسماً از بومیان کانادا عذرخواهی کرد. برنامه پرداخت غرامت به دانش‌آموزان باقی‌مانده از این مدارس شبانه‌روزی به تدریج مورد بحث و بررسی قرار گرفت تا اینکه در سپتامبر 2007 دولت فدرال 2 میلیارد دلار برای پرداخت غرامت به دانش‌آموزان بازمانده از این 130 مدرسه شبانه‌روزی در نظر گرفت. و بالاخره صبح امروز دولت رسماً از این جنایت تاریخی عذرخواهی کرد.
پ.ن: تحلیل نازلی از این ماجرا را هم بخوانيد. (به نظر شما بوی افتخار به اين عمل هارپر از نوشته من می آيد؟)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نظر شما چیست؟